مسگری :
مسگری که یکی از شعبات فلزکاری است بنابرحدس باستان شناسان در حدود سه تا پنج هزار سال سابقه دارد . در واقع می توان گفت که اولین اشیای فلزی ساخته شده به دست بشر مصنوعات مسی چکش کاری شده و کوچکی بوده که به نیمه اول هزاره چهارم پیش از تاریخ تعلق دارد . در آخرین قرون دوران نوسنگی ، انسانی که موفق به تهیه ابزار مورد نیاز خود از سنگ شده بود ، حسب اتفاق به عنصری برخورد که نه تنها هنگام ضربه خوردن نمی شکست بلکه قابلیت ذوب ، چکش خواری و تغییر فرم را نیز داشت .
قالیبافی :
کرمان از مراکز مهم قالیبافی ایران به شمار می آید . این شهر در آغاز قرن بیستم میلادی یکی از معروفترین مراکز قالیبافی جهان به شمار می آمده است ، چنان که در آستانه جنگ جهانی اول تعداد دارهای قالی در این استان به بیش از پنج هزار می رسید . طرح و رنگ در قالی کرمان اهمیت بسیار دارد ، طرحهای معروف قالی کرمان عبارت است از : شاه عباسی ، افشان ، ترنجی ، خوشه ، برگ فرنگی ، درختی ، شکارگاه و قاب قرآنی .
شال بافی :
شال بافی یکی از رشته های قدیمی و اصیل صنایع دستی در “هوتک” کرمان است . معمولاً خانگی است و کارگاه در خانه قرار دارد .
عریض دوزی :
عریض پارچه دستباف پشمی و نسبتاً ضخیم است که برروی آن زنان پته دوز ، پته دوزی انجام می دهند . در گذشته از عریض استفاده های دیگری نظیر کت و پالتو می شد ولی امروزه مصرف عریض بسیار کم شده و حتی در پته دوزی نیز محدود شده است .
حصیر بافی :
روش کار بدین ترتیب است که پس از جدا کردن شاخه های درخت مورد نظر و خشک کردن آنها به وسیله اصل اولیه بافت یعنی درگیر شدن تار و پود.
گلیم بافی :
تولید گلیم در جوامع عشایری و روستایی تقریباً حالت حرفه ای غیر دایم و فصلی دارد و بافندگان آنکه اکثر زنان و دختران خانه دار هستند . تولید گلیم لااقل 7000 سال دارد .
ترمه بافی :
از دیگر صنایع دستی رایج در استان کرمان ، باید از ترمه بافی ذکر نام کرد که البته تولید آن حد ناچیزی بوده و تنها به چند صنعتگر هنرمند محدود می شود .
قلم‌زنی :
قلم‌زنی نیز هنری است که در آن توسط نوک ظریف قلم فولاد و ضربات ماهرانه چکش‌های سبک بر روی سطح فلز نقش‌آفرینی می‌شود . به گفته اساتید این رشته هنر قلم‌زنی در ابتدا مخصوص کرمان بود و به صورت خطوط ساده و یا خطوط موج دار دور ظرف گرد مانند بشقاب و کاسه به کار می‌رفت اما این هنر بعد از وارد شدن به اصفهان که طرحهای متنوع را رونق بخشیدند ، به اوج خود رسید.
معرق چوب :
“معرق چوب” معرق در لغت به هر چیز رگه‌دار گفته می‌شود . این هنر ابتدا برای تزیین سطح میز ، بوفه ، درها و تکیه‌گاه صندلی به کار می‌رفت اما امروزه در تابلوها و موارد بسیار دیگری کاربرد زینتی دارد .
چاقوسازی :
“چاقوسازی” هنر چاقوسازی به طریقه نسل به نسل از پدران به فرزندان به میراث مانده و همچنان در این شهر و با همان کیفیت گذشته رونق دارد . چاقو انواع مختلفی دارد از جمله شکاری ، قلمه‌زنی ، تزیینی و دسته شاخی که نامگذاری این چاقوها بر اساس تیغه و نوع استفاده آنها می‌باشد .